حضورغیاب، صله رحم مجازی

از آنجایی که تصمیم گرفتم کلام به ظاهر منظم به باطن آشفته ننویسم، ننوشتم. ولی قلم از دستم افتاد. بعد از آن حتی شطح آشفته ی ظاهر و باطن یکی هم نوشته نشد. دنیا اگر پر از زرت و پرت نگاریِ خوش قلمانِ زبان درازِ خوش ذوقِ بی عقل و شعورِ حکمت ندان نشده بود، 124000 پیامبر خون ریخته نمیشدند و کربلا به خون آغشته نشده بود.

خداوندا اثر مخدوش کننده ای از قلم خاموشِ منِ خودت می دانی چه و خودم نمی دانم بر جای مگذار که بماند

"بســـمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم"

عَسَى أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئًا وَهُوَ خَیْرٌ لَکُمْ

وَعَسَى أَنْ تُحِبُّوا شَیْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَکُمْ

وَاللَّهُ یَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ

ل

منتهای مطلب تان عور شدن است؟
چه ارزشی دارد تن تان؟ وقتی اوج اندیشه ی شما این است

نسخه ی آزموده شده ی جنگل موجود است، بروید و
بر منتهای مطلبتان کامران شوید
توالت عمومی هایی باشید آزاد و رها
برای تسلی حیوانیت همان مذکرانی که در کنارتان شعارهای خشتک مشترکی سر داده اند